
Ahí o temos. O capitán segue incrementando currículum. Segue xerando debate. Él suma e segue. Que si titular, que si reserva, que si se debe retirar. Mentras todo o mundo entra no debate él aumenta á sua lenda.
Esta vez bateu o record de partidos oficiais co Real Madrid (711 partidos) que tiña Sanchís con 710. Sanchís conseguiuno tras 18 anos no clube (1983-2001) mentras que Raúl tras quince anos, e decir, tres anos menos (1994-2009). E nada mellor que tras recibir o trofeo conmemorativo de máns de Florentino e Valdano, marcar un par de goliños marca da casa ó Valladolid.
O debate segue ahí...pero os seus números tamén. E eses números si que son difíciles de debatir. Xa é en activo, todo unha lenda do noso clube.
Tengo que desahogarme después del partido de ayer con el Milán. ¡Vaya mierda! Perder con esa banda de ancianos que ni corren, y aún encima en el Santiago Bernabeu, delante de nuestras narices. Que asco. Estoy que me subo por las paredes.
ResponderEliminarEs increíble pero el único que se libra es Raúl. Por lo menos tiene espíritu que el resto parecen almas en pena. Asco damos.
Tienes razón. El único que supo estar en el partido es Raúl. La imagen del capitán corriendo para sacar el corner lo dice todo. Y lo más grave es que sea así. Que sea el capitán el mejor es para pararse a pensar.
ResponderEliminarEl Milán ni creó peligro, pero..no se puede perdonar en Europa y dar esa imagen.
En fin, esperemos que la cosa mejore ya que ante los rivales fuertes, de momento no hemos dado la talla.
Pois parece que a cousa non mellora. Onte fixemos o ridículo máis espantoso dos últimos anos co Alcorcón. Pa matalos vamos. De noxo. Si teño algún xogador diante iba levar un bon sopramocos. Que banda dios mío, que banda.
ResponderEliminarE aínda por encima ter que aguantar hoxe os culés.
Marchese Señor Pelegrini, marchese
O do partido co Alcorcón, como xa comentei nunha das entradas do blog, non ten xustificación. Parecía que os papeis estaban cambiados. Entraban por todos os lados. Ver a cara dos xogadores do Madrid era un poema (por non decir a de Florentino e Valdano). ¡De pena!. Espero que se poñan as pilas e salven a eliminatoria. De todos modos, xa non é a primeira vez que nos pasa algo igual e o peor e que penso que...non vai a ser a última.
ResponderEliminar